Η πρώιμη διάγνωση είναι το πρώτο βήμα για να βγει μια γυναίκα νικήτρια στον αγώνα κατά του καρκίνου του μαστού.
Από την ιστορία της νόσου, γνωρίζουμε ότι από τη στιγμή που αρχίζει και μέχρις ότου γίνει ψηλαφητώς αντιληπτή, περνάνε γύρω στα 4 με 6 χρόνια. Σε αυτή τη χρονική περίοδο, γίνονται προσπάθειες να διαγνωστεί, όταν δηλαδή βρίσκεται σε υποκλινικό στάδιο. Επιτυχία είναι, να ξαφνιάσουμε την νόσο πριν μας ξαφνιάσει αυτή.
Το κίνητρο για να μπορέσουμε να διαγνώσουμε τη νόσο τόσο νωρίς, είναι ο κίνδυνος εμφάνισης μεταστάσεων, ο οποίος σε αυτή την πρώιμη φάση είναι ελάχιστος αν όχι μηδενικός. Αλλά και αν η νόσος διαγνωστεί λίγο αργότερα,ας πούμε στο πρώτο στάδιο, τα αναμενόμενα αποτελέσματα είναι καλύτερα από αυτά που προβλέπονται για το δεύτερο στάδιο κ.ο.κ.
Μια καλή κλινική εξέταση, συνδυαζόμενη με ψηφιακή μαστογραφία και υπερηχογραφία, επιτυγχάνει διαγνωστική ακρίβεια που ξεπερνά το 95%. Εξίσου σημαντική είναι και η συμβολή της: κυτταρολογίας, ελαστομέτρησης και μαγνητικής μαστογραφίας.
Ανάλογα με την ύπαρξη ή όχι επιβαρυντικών παραγόντων προσδιορίζεται η έναρξη και η περιοδικότητα των διαφόρων εξετάσεων. Επιβαρυντικοί παράγοντες θεωρούνται η ύπαρξη στο οικογενειακό ιστορικό ασθενών με καρκίνο μαστού η ωοθηκών, η ατεκνία, η μακρόχρονη χρήση ορμονών, η πρώιμος εμμηναρχή, η καθυστερημένη εμμηνόπαυση και η παχυσαρκία.
Σε οικογένειες με βεβαρημένο ιστορικό που πιθανολογείται κληρονομούμενος καρκίνος, η γονιδιακή εξέταση (BRCA I & II) μπορεί να βοηθήσει στην αξιολόγηση του κινδύνου.
Στον υπόλοιπο γυναικείο πληθυσμό ο υπερηχογραφικός έλεγχος σωστό είναι να αρχίζει στην ηλικία των 30 και ο μαστογραφικός στην ηλικία των 40 ετών.
Η αυοεξέταση όταν αυτή εφαρμόζεται, δείχνει μια συνειδητοποιημένη γυναίκα που προστατεύει την υγείας της. Αυτή πρέπει να γίνεται περί την 10η ημέρα του κύκλου στις προεμμηνοπαυσιακές γυναίκες ή σε μια συγκεκριμένη ημέρα του μήνα στις μετεμμηνοπαυσιακές. Θα διερωτηθείτε, σε μια εποχή που ο καρκίνος του μαστού μπορεί να διαγνωστεί μηχανικά σε τόσο πρώιμη μορφή, εντοπίζοντας ελάχιστες μόνο αποτιτανώσεις, ποιο νόημα έχει η αυτοεξέταση. Η απορία είναι σωστή. Μελετώντας όμως μεγάλες ομάδες γυναικών, αποδείχθηκε ότι σε περιπτώσεις καρκίνου μαστού που εντοπίστηκε κατόπιν αυτοεξέτασης, στην πλειοψηφία η νόσος ήταν σε αρκετά πρωιμότερο στάδιο, συγκριτικά με το στάδιο της νόσου που εμφανίστηκε σε ομάδα γυναικών που δεν αυτοεξετάζονταν.
Έχει αποδειχτεί ότι η θνησιμότητα επί όλων των περιπτώσεων, ήταν κατά 30% χαμηλότερη στις γυναίκες εκείνες που η διάγνωση έγινε με μηχανικά μέσα. Αυτό είναι και η απάντηση στα διάφορα δημοσιεύματα τα οποία αμφισβητούν την αξία της μαστογραφίας.
Τα οφέλη που παρατηρήθηκαν στον αγώνα κατά του καρκίνου του μαστού, δεν προέρχονται μόνο από τις βελτιωμένες τεχνικές στον τομέα της διάγνωσης. Μεγάλη πρόοδος έγινε στην χειρουργική και στις άλλες συμπληρωματικές μορφές θεραπείας, στοχεύοντας πάντα στην καλύτερη επιβίωση, με όσο το δυνατόν μικρότερους σωματικούς και ψυχικούς τραυματισμούς.
Η καλύτερη συμβουλή που μπορεί να δοθεί σε μια γυναίκα, είναι να ενταχθεί σε ένα πρόγραμμα προληπτικής ιατρικής για τον καρκίνο του μαστού.
Ακολουθώντας αυτή την συμβουλή και αν ακόμα συμβεί να παρουσιάσει κακοήθεια στο μαστό, η διάγνωση θα γίνει έγκαιρα και θα μπορέσει να πετύχει άριστα θεραπευτικά αποτελέσματα, ακόμα και ίαση.
