Η ελαστογραφία είναι μία απεικονιστική τεχνική που διερευνά ανώδυνα, εύκολα, γρήγορα και χωρίς βιολογικές επιπτώσεις την σκληρότητα και την ελαστικότητα μιας δεδομένης περιοχής κυρίως σε σχέση με τον παρακείμενο ιστό. Βασίζεται στην αρχή ότι μια περιοχή που είναι σκληρή έχει περισσότερες πιθανότητες κακοήθειας. Σε αυτό βασίζεται και η αρχή της ψηλάφησης των οργάνων μόνο που η ελαστογραφία μπορεί να εφαρμοστεί και σε μικρού μεγέθους, μη ψηλαφητές βλάβες.

Γίνεται συμπληρωματικά στο υπερηχογράφημα του θυρεοειδούς και δεν χρειάζεται καμία προετοιμασία. Αν έχει ξαναγίνει στο παρελθόν η σύγκριση με την προηγούμενη εξέταση είναι πολύ σημαντική. Γίνεται σε ύπτια θέση, με το κεφάλι σε υπερέκταση. Ο ασθενής αποφεύγει την κατάποση και την ομιλία στην διάρκεια της εξέτασης.

Η ελαστογραφική εξέταση των όζων μπορεί να μας δώσει πληροφορίες που σχετίζονται με την σκληρότητα τους. Υπάρχουν κάποιοι δεδομένοι περιορισμοί της μεθόδου που αφορούν κυρίως την σύσταση του αδένα και την θέση των όζων. Σε συνδυασμό  όμως με τον υπόλοιπο απεικονιστικό έλεγχο η ελαστογραφία των όζων του θυρεοειδούς επιτρέπει στον γιατρό  να εκτιμήσει με περισσότερη ακρίβεια την πιθανότητα κακοήθειας και ενδεχομένως να περιορίσει τις βιοψίες τουλάχιστον σε όζους που εκτιμώνται ως καταρχήν καλοήθεις.